9.7 uit 124 recensies
One car to rule them all
Honderd verschillende mensen hebben honderd verschillende auto’s. Een auto typeert het karakter van degene die erin rijdt. Zo duidt een rondrijdend koekenbakje op iemand die de auto “alleen maar gebruikt om naar de supermarkt te gaan” of gewoon geen zin heeft om meer dan 2000 euro voor een auto uit te geven. Iemand die in een grote, lompe Ferrari door de straten scheurt, laat zien wat hij waard is en dat hij vooral voor niemand terugdeinst. Leuk, al die verschillende mensen en auto’s. Als we naar buiten kijken door onze gloednieuwe ramen van ons gloednieuwe Brabant Match kantoor, zien we eveneens verschillende auto’s. We bespreken er drie.
De grasmaaier
Vroeger, toen er nog niet was nagedacht over Brabant Match, de A2 nog een zandweg was en de aarde nog niet rond was, reed men rond in luxe paard met wagens. Een beetje hobbelig over de losse stenen, maar je hoefde in ieder geval niet te lopen. Soms weigerde het paard te lopen en moest je het smeken om nog wat stappen te zetten. Bijna op de plek van bestemming. De wijze, oude oma van het dorpje verderop haalde je te voet in. De wielen van de wagen maakten zulke kraakgeluiden alsof het leek of de hele boel elk moment kon instorten.
Deze vergelijking doet het meeste recht aan het grasmaaiertje op parkeerplaats 1. De eigenaar van dit kleine, krakkemikkige autootje doet elke ochtend weer een smeekbede om heelhuids op het werk aan te komen en bedankt de auto kussend en omhelzend als ie hem weer veilig op kantoor heeft gebracht. Als bijrijder heb je hier het idee dat je wordt vervoerd in een half opgebouwd Ikea modelautootje. De auto heeft vier wielen, maar daar is het ook mee gezegd. Er is geen ruimte voor luxe of comfort. Airco is pas tientallen jaren later uitgevonden, de stoelen zijn niet verstelbaar en cruise control stond nog niet in het woordenboek. Dit is een auto waar je liever zo min mogelijk in zit, sowieso niet voor je plezier. Eigenlijk gewoon een rondrijdende tijdbom; bij aanschaf al klaar voor de sloop. Dit gun je zelfs je ergste collega niet. En toch leeft de eigenaar van deze auto nog steeds, onvoorstelbaar.
De koning
Dan heb je nog de grote baas, de koning van de dieren, het beest op de weg. Dit is de Beyoncé onder de artiesten, de Bol.com onder de webshops, de Magnum onder de ijsjes. Het is de Miss Universe onder de vrouwen, de Voice of Holland onder de talentenshows, de Brabant Match onder de uitzendbureaus. Met wielen zo groot als een “radje draaien” rad, een kofferbak waar ruimte is voor het complete interieur van je woning en ongeveer 68 zitplaatsen, is dit een auto die rijdt op keiharde euro’s in plaats van op diesel of benzine. Deze grote bak rijdt 1 op 2 en als ie langsrijdt, heb je het gevoel alsof er een orkaan langs komt gescheurd. Struiken langs de weg worden uit de grond gerukt en bejaarde vrouwen op loopstokken hebben geen schijn van kans om overeind te blijven. Fietsers worden op de grond gegooid en de luchtverplaatsing is zo krachtig, plotseling en intens dat zelfs losliggende stenen uit het trottoir worden gerukt. Deze auto is een ongeleid projectiel voor alles en iedereen langs de weg. Als deze koning langskomt, sta je machteloos.
De eigenaar van deze megabak is iemand die graag onsterfelijkheid en ultieme dominantie uit wil stralen. Als deze superster uitstapt, sluit de deur met een sluisgeluidje automatisch achter ‘m. De buitenspiegels klappen automatisch in en smelten samen met de auto. “Tot snel, oh grote leider”, zegt de stem van de auto tegen zijn eigenaar. Als iemand anders dan de grote baas zelf het waagt om aan deze auto te komen, kan ie het beste alvast beginnen met het graven van zijn eigen graf. Met een ingebouwd beveiligingssysteem wat strenger is dan die van de Nederlandsche Bank, ontkomt niemand aan de toorn van het strenge veiligheidssysteem. Als je de bumper aanraakt, verander je in as en als je het waagt om de deur open te trekken, wordt er meer stroom door je lijf gejaagd dan een gemiddeld energiebedrijf per dag produceert. You can’t touch the king; one car to rule them all.
Het slachtoffer
En dan is er nog de auto die het misschien wel het zwaarst te verduren heeft. De eigenaar van dit soort auto hecht geen enkele waarde aan de rondrijdende roestbak. Het is een auto: niet minder en vooral niet meer dan dat. Autodeuren worden dichtgegooid alsof ze nooit meer open hoeven, de pook wordt er bij het schakelen bijna uitgerukt en bij het vanuit stilstand wegrijden schreeuwt de auto om genade. Eigenaren van “ik-geef-helemaal-maar-dan-ook-helemaal-niets-om-jou” auto’s gaan zo wild en lomp met hun auto om; zelfs de grootste crimineel krijgt deze behandeling niet. Er wordt regelmatig uit verveling tegen de auto aangeschopt en de eigenaar krijgt grote voldoening uit het langs de auto krassen met zijn autosleutel. Het geluid van scheurende lak klikt als muziek in zijn oren. Voor de grap wordt soms de spiegel van de auto getrapt en deze rondrijdende zielepiet wordt gebruikt om de grootste, scherpste en lompste voorwerpen te vervoeren. De hele binnenkant van de auto is aan gruzelementen gekrast, gestoten en gestompt en het arme “ik-luister-altijd-naar-jou–maar-jij-behandelt-mij-als-oud-vuil” autootje lijkt eerder op rondrijdend schroot dan een volwaardige auto.
Een achterruit is ingeslagen, maar de eigenaar heeft weinig zin om dit te vervangen. Meenemen zullen ze deze auto toch niet. En vanbinnen valt er weinig weg te halen, want het interieur bestaat uit lege blikjes Cola, snoeppapiertjes, appelkroontjes en rondzwervend eten. De wanden zijn volgeplakt met kauwgom en overal ligt zand en hondenpoep. De hele auto stinkt en als bijrijder heb je het idee plaats te nemen in een rondrijdende mesthoop. Deze auto is slachtoffer van pure verwaarlozing; dit heeft hij niet verdiend. Zelfs de meest vervelende auto gun je dit leven niet. Arm stuk blik.
Klik hier als je werkzoekende bent en op zoek bent naar een baan die bij je past.
Klik hier als je opdrachtgever bent en op zoek bent naar (een) medewerker(s).
