De hittegolf, de orkaan, de ijstijd
Heet.
Het is 15:00 uur in de middag en ons verhaal begint op het zwaar beveiligde Brabant Match hoofdkantoor in Gemert, de metropool van Gemert-Bakel. Medewerkers puffen, steunen en kreunen, want het is warm. Heel warm zelfs, voor een heel normale oktobermiddag. De radio is ermee gestopt, want de kabels zijn door de hitte doorgebrand. De zonnestralen schijnen als dodelijke lasers het kantoor binnen en hebben de chique rolgordijnen reeds verschroeid. Het banaantje van collega 4 is veranderd in een hoopje as, de mandarijn van collega 2 ziet eruit alsof ie er al 75 jaar ligt (niet de collega, maar de mandarijn) en er zit geen druppel zuur meer in het citroentje van collega 5. De kantoorplanten zijn dood en de ranja op het bureau van collega 7 staat te koken. Overal liggen kledingstukken op de vloer en de koffie blijft heet. “Echt terrasweer” noemt men dat in de volksmond. In ieder geval geen “kantoorweer”. Toen het moment daar was dat collega’s puffend richting het koffiezetapparaat kropen in plaats van liepen, wisten we het zeker: het is een hele warme nazomer en hier moeten we iets tegen doen. Brabant Match medewerkers keken smekend naar de airco. Een collega had het lef om door de hitte helemaal naar de airco te kruipen. Het flesje heet water hield hem ternauwernood op voldoende hydratatieniveau. Met een laatste oerkreet trok de collega zich omhoog en reikte naar de airco. Zijn gezicht droeg tekenen van ultieme inspanning en aan alles was te zien dat dit zijn laatste krachtinspanning was. Het moest nu koel worden. Niet over een minuut, maar nu. *Klik*. Aan. Verlos ons.
Winderig.
Terwijl de “Ik-heb-zojuist-de-airco-aangezet-en-nu-moet-het-koel-worden” collega terug naar zijn plek kroop, ontstond er een zacht briesje. De pijnlijke zonnestralen werden getackeld. Het banaantje veranderde weer in een banaan, de mandarijn werd weer een mandarijn en het citroentje werd weer een citroentje. De kantoorplanten hapten weer naar adem en begonnen met hun bloeiproces en de ranja op het bureau van collega 7 koelde af tot kamertemperatuur. De kledingstukken werden weer aangetrokken en de koffie koelde af tot drinkbare substantie. Heerlijk, als het zo zou blijven. Toen collega Piet-Hein (“hij-die-zojuist-de-airco-had-aangezet-en-nu-spijt-zou-hebben”) stopte met kruipen en opstond, voelde hij dat het heerlijke briesje langzaam aan het veranderen was in een gure poolwind. Collega Esther was de eerste die klaagde dat het koud was, gevolgd door stagiaire Dinzy. Toen de poolwind in sterkte bleef toenemen en de haren van collega Kim hoog boven haar hoofd waaiden, maakte ook zij een opmerking dat de airco redelijk hard stond. Kopjes koffie vielen om, beeldschermen begonnen te kantelen en overal vlogen papieren en documenten. Het banaantje waaide tegen het raam, de mandarijn vloog tegen het plafond en het citroentje zoefde over de vloer. De kantoorplanten werden uit hun potgrond gerukt en de kledingstukken vlogen uit. Brabant Match medewerkers gilden en grepen zich vast aan hun bureaus, terwijl de windkracht toenam tot 10 op de schaal van Beaufort (Google zegt: “Hiermee wordt grote schade aan gebouwen aangericht en waaien volwassenen om). En zo was het: de ramen sprongen kapot, een plafond bestond niet meer en overal vloog apparatuur door de lucht. Plotseling kwam alles tot stilstand. Collega Lotte was de heldin die erin was geslaagd op het knopje van de airco te drukken. Zij slaagde waar iedereen faalde. *Klik*. Uit. Koud. Standje bevries.
IJskoud.
Toen iedereen was bijgekomen van de winderige schrik, ontstond een oase van rust op het Brabant Match kantoor. Als na een tsunami hielpen medewerkers elkaar om de boel weer op te knappen. Er werden voedselpakketten uitgedeeld aan collega’s waarvan alle documenten waren weggewaaid of wiens bureau volledig was vernield. Geen slim idee, die airco. De poolwind heeft een kille temperatuur achtergelaten en medewerkers trekken hun winterjas aan op kantoor. Er wordt hout verzameld en een kampvuur gestookt om iedereen warm te houden. Het mocht niet baten: pinguïns stappen het kantoor binnen en vinden hun plekje ergens in een koud hoekje van het kantoor. Het pand is veranderd in een iglo en er worden vissticks uitgedeeld. Er beginnen ijspegels te ontstaan aan het plafond wat er niet meer is en overal ligt sneeuw. De pinguïns hebben het ontzettend naar hun zin en de plaatselijke krant spreekt over de “zwaarste ijstijd die Gemert in 100 jaar heeft gekend”. Maar wij hebben het overleefd. Met ons doorzettingsvermogen realiseren wij wonderen, zoals overleven in een hittegolf, een orkaan of een ijstijd. Niets is ons te gek, behalve collega 3. Daar is gewoon een steekje los mee.
Klik hier als je werkzoekende bent en op zoek bent naar een baan die bij je past.
Klik hier als je opdrachtgever bent en op zoek bent naar (een) medewerker(s).