9.7 uit 124 recensies
De strijd om de filet
Het is nog een uur tot de pauze. Er wordt hard gewerkt en flink gezweet in het Brabant Match kantoor. Iedereen weet dat over 59 minuten de hemelpoort naar AllesLekkerLand opent en er flink kan worden aangevallen op croissantjes, warme broodjes en donuts. Het is nog 26 minuten en het smachtwater loopt langs de mondranden van onze collega’s. De eitjes zijn aan het koken en de oven piept: de warme broodjes kunnen eruit worden gehaald. Nog één minuut, 30 seconden .. 10 .. 9 .. 8 .. 7 .. 6 .. 5 .. 4 .. 3 .. 2 .. 1 .. RENNEN! Als een wilde kudde dieren zoeven alle collega’s naar de bovenverdieping en nemen ze plaats op hun vaste eetplekje. Een volledig 837-gangen menu staat gereed om te worden opgepeuzeld. Maar dit wordt geen normale lunch; dit wordt een strijd. En nog specifieker: een strijd om eten. En nog specifieker: de strijd om de filet.
Catch!
Gehaast heeft iedereen plaatsgenomen aan de eettafel, wanneer het bij de eerste uitspraak al helemaal fout gaat: “Wit pistoletje alstjeblieft”, roept een collega aan het eind van de tafel. Hij krijgt twee seconden later een keihard wit broodje naar z’n hoofd gemikt. De vrouwelijke collega aan de andere kant van de eettafel vraagt beleefd om een plakje kaas en krijgt 6 seconden later tientallen plakkerige stukken kaas naar d’r gezicht gegooid. Vraag niet om hagelslag, want dan regent het bruine vlokken door de kantine. Hier, zorg maar voor je eigen eten. Netjes aangeven hebben we geen tijd voor en van “met mate” hebben we ook nog nooit gehoord. Bij de vraag of er nog schone messen liggen, fungeren collega’s als messengooiers en wordt de spanning pas echt opgevoerd.
Kwijt..
“Waar is de sla?”, vraagt een mannelijke collega geïrriteerd. Oeps, vergeten mee te nemen. Dat was niet zo slim. “Oké, heeft iemand de tomaten gezien?”, vraagt hij opnieuw. Nu wordt het link, want ook de tomaten zijn niet aanwezig. Je ziet de mannelijke collega langzaamaan de kleur van die afwezige tomaten krijgen en het oppompgehalte schiet omhoog. “HOE KRIJG IK DAN OOIT EEN BROODJE GEZOND OP M’N BORD?!”, wordt er door de kantine geschreeuwd. Een andere collega eet ondertussen een La vache qui rit kaasje en is aan het genieten van de heerlijke aroma’s. Collega 3 is de ranja vergeten mee te nemen en wordt ondertussen afgeslacht. Ook toen de verkeerde smaak ranja was meegebracht (bosvruchten i.p.v. sinaasappel) kreeg de boodschapcollega er flink van langs. Soms zijn er etenswaren kwijt en vallen er slachtoffers, maar over het algemeen is het assortiment erg toereikend en wordt iedereen tevredengesteld.
De filet
En dan is er de filet americain. Het fijngehakte rundvlees, inclusief uitjes, wat bij eenieder in de smaak valt. Niet te rijkelijk smeren, want de rest wil ook nog. Dit is sowieso het populairste hapje van onze collega’s en een zeer gewild stuk “mjam-mjam”. Leuk om het gezicht van collega 2 te zien als collega 7 te veel filet smeert en te veel uitjes erop mikt. Als blikken konden doden, …
Er zijn altijd twee bakjes filet americain. De spanning begint pas echt te snijden als het eerste bakje op is en het tweede bakje wordt opengemaakt. De blikken van verschillende collega’s wijzen dezelfde kant uit en opengesperde ogen transformeren in spleetoogjes. Een spannend western-muziekje wordt ingezet en de strijd om het laatste bakje filet americain is losgebarsten. Als een stel wilde runderen vallen collega’s op dit laatste bakje goud. Er wordt gesmeerd voor het leven en de uitjes vliegen in het rond. De randen van het bakje worden afgeschraapt en elke millimeter filet wordt benut.
En dan is dat moment daar. Er is geen filet american meer. “Is er geen filet meer?”, “Filet op, ofwat?” en “HALLO IS ER NOG FILET AMERICAN HALLO HALLO?!” zijn enkele subtiele uitspraken die zich na het nuttigen van het laatste bakje voordoen. De pure wanhoop is voelbaar. Het voelt voor deze collega’s alsof de laatste minuut van de vakantie zojuist is verstreken, alsof de laatste eurocent van de spaarrekening is uitgegeven, alsof het laatste beetje lucht uit hun longen is geslagen. Dit komt nooit meer goed; niet voordat er nieuwe filet americain op de eettafel komt te staan en dat is pas een week later. Een week lang leven in een hoge mate van frustratie, rouw en pijn. Dat collega’s zo kunnen zijn.. Dat ze jouw filet americain stelen, zo voor jouw neus.. Dat ze weten dat filet americain jouw leven is, jouw allesje, jouw BFF.. En dat ze ‘m dan gewoon keihard van je afpakken. Dit doet pijn, dit doet echt pijn.
Het resultaat
De strijd is gestreden. De filet is gesneuveld en de mondjes zijn gevoed. Maar niet iedereen is even content met de uitkomst van de strijd. Er zijn flinke verliezen geleden en vele gewonden gevallen. Collega’s met de meeste filet giechelen in een hoekje, terwijl collega’s die maar één broodje konden smeren zachtjes uithuilen in de toiletruimte. Volgende week wordt de strijd opnieuw gestreden en zijn er weer nieuwe winnaars en verliezers. Het blijft spannend, die broodjes filet americain.
Klik hier als je werkzoekende bent en op zoek bent naar een baan die bij je past.
Klik hier als je opdrachtgever bent en op zoek bent naar (een) medewerker(s).
