9.7 uit 124 recensies
Survivallen met Brabant Match
Legernetten, kruipruimtes, aan touwen slingeren en over krokodillenbekken lopen. We overleven niet alleen op de arbeidsmarkt, maar ook bij een ware survivaltocht. De hamvraag van deze blog is:
Wat als Brabant Match zou gaan survivallen?
We hebben een fictief parcours uitgestippeld en laten onze kanjers de vrije loop in oerwouden, onderzees en in de lucht. Dit is survivallen op het hoogste niveau. Combineer dat met Brabant Match personeel en je hebt de mooiste combi ever.
De uitdagende kruipruimte
Het vierde obstakel van de survivaltocht is de kruiptunnel. Een nauw gangenstelsel waar je alleen liggend, kruipend, kleinmakend doorheen kunt. Perfect voor collega’s met claustrofobie. Piet-Hein, dapper als hij is, betreedt als een ware kruiper als eerste het gangenstelsel. Alleen maar donker, alleen maar zwart, geen licht. Op de tast begint hij op slakkenniveau aan een krappe tocht richting het einde van de tunnels. “VOLG ME MAAR!” roept hij, wanneer hij ongeveer 20 seconden aan het kruipen is. Niemand volgt, niemand durft. Als een collega zonder zorgen springt Sanne plotseling de kruipruimte in en verplaatst zich als een speer richting Piet-Hein. Ze pakt hem bij de enkels en schreeuwt dat de volgende collega kan komen. Kim is bij de ingang van de kruiptunnel de grond aan het ontdoen van mieren, torretjes en spinnetjes. Dit is niets voor Kim. Ze duwt Rody de tunnel in, maar deze komt er vrij snel achter dat Kim alle mieren, torretjes en spinnetjes in de tunnel aan het schoppen was in plaats van erbuiten. Dit resulteert in het feit dat het hele begin van de tunnel vol vogelspinnen, giftige mieren en megagrote torren zit. Ze kruipen over en in kleding van Rody en collega’s, bijten, krassen en schuren. Een harde gil is voor Esther reden om Rody te volgen. Ze trekt haar fluwelen schoentjes aan, een Louis Vuitton rokje en een Gucci jasje. Hierop draagt ze een sjaaltje van Versace, waarna ze haar outfit helemaal af maakt met een bijpassende Burberry tas. Ze spuit nog wat Ralph Lauren parfum op, voordat ze aan haar kruiptocht begint. Oeps, dit is absoluut niet goed voor haar Prada hoedje. Het vieze zand maakt van haar outfit t.w.v. een luxe villa razendsnel een outfit t.w.v. Primark-quality. Hier zou ze nog weken over huilen.
Toen alle collega’s driekwart op weg waren door de kruiptunnel, werd het opeens erg warm aan hun voetjes. Ze keken geschrokken achterom en zagen kolkende lava richting hen stromen. De kruiptunnel begon vol te lopen met kokende lava! Alsof hun leven én hun hiernamaals er vanaf hing, sprintten onze helden, in zoverre je kruipend kunt sprinten, door de tunnel. Het licht van het einde van de tunnel was zichtbaar en onze helden waren bezweet, vies en vol adrenaline. Kim gaf een keiharde gil, wat een letterlijke vertaling was voor “SCHIET OP, DE LAVA KOMT NU ECHT HEEL DICHTBIJ EN WE WORDEN BIJNA VERSCHROEID DOOR DE HITTE”. Iedereen begreep dat. Uiteindelijk redde iedereen het uit de kruiptunnel. Eén ding was zeker: ze zouden nooit meer, voor niemand, door het stof kruipen.
Touwen en krokodillen
Het zevende obstakel van de survivaltocht is de krokodillentocht. Een grote, woeste rivier kolkt voor onze helden uit. Het stikt van de krokodillen en andere gevaarlijke monsters. Over de rivier hangen zwakke touwen, nodig om zonder scheuren en schrammen de rivier over te kunnen steken. Roy trekt een Tarzan-slip aan, uit een woeste OE-A-OE-A kreet en begint als een ware slingeraap zijn tocht over de rivier. Zonder kleerscheuren, wat ook niet zo moeilijk is als je alleen een Tarzan-slip draagt, springt hij op de oever aan de andere kant van de rivier. Deze collega zou de enige zijn die de tocht heelhuids zou voltooien. Iris blijkt niet groot genoeg voor deze tocht en springt bij het eerste touw er al naast. Als een Indische waterlelie danst zij vervolgens op de openstaande bekken van de krokodillen en komt uiteindelijk lichtelijk in paniek en met redelijk wat kleerscheuren aan de andere kant van de rivier. Piet-Hein is goed op weg, maar het vierde touw bezwijkt helaas onder het enthousiaste geslinger. Hij valt regelrecht in een krokodillenbek, maar slaat zich er meteen weer uit. Als een ware sumoworstelaar mept hij de ene na de andere krokodil en komt uiteindelijk met heel veel kleerscheuren aan de andere kant van de rivier. Zusjes Sanne en Lotte leggen hun privé roeibootje aan en proberen de touwen te mijden. Ze zouden gewoon met een bootje de rivier overvaren. Toen ze halverwege waren, na een klunzige “LINKS, NEE RECHTS, JIJ MOET PEDDELEN, HALLO HARDER NAAR LINKS, NEE JOUW BEURT”, merkten ze dat de stroming opeens wel heel sterk werd. Als een soort golfbad werden zij met hun armoedige roeibootje de rivier af geduwd en kwamen ze uiteindelijk aan bij obstakel 1. Ze moesten weer vooraan beginnen. Het was haar schuld. Niet waar, die van haar. Stomme stroming.
Kim probeerde zich toch nog enigszins charmant aan de touwen voort te bewegen en begon met het aantrekken van een roze tutu. Met een sierlijke sprong wierp zij zich richting het eerste touw en als een ware touwdanseres verplaatste zij zich van touw A naar B naar C. Het publiek ging uit haar dak en er werden rozen naar haar gegooid. Ze had hier plezier in. De krokodillen in de rivier juichten mee en waren onder de indruk van de sierlijke kunsten van deze top-touwdanseres. Ze zou niet in de rivier eindigen, maar dat maakten de krokodillen niet uit. Ze mochten eersterangs kijken naar deze privé performance van topniveau. Terwijl Kim zwierde en zwaaide, bracht ze Beyoncé ten gehore. Daar werden vooral Sanne en Lotte blij van. Uiteindelijk kwam iedereen, nadat ze nog 4 dagen hebben staan wachten op Sanne en Lotte, veilig aan op de oever aan de andere kant. Eén ding was zeker: ze zouden nooit meer, voor niemand, aan touwen slingeren.
De ultieme finale
Het allerlaatste obstakel van de survivaltocht was de eindeloze kloof. Alle helden stonden aan de rand van een afgrond zonder bodem, een eindeloos diep gat. Wie hier valt, komt nooit meer boven. Alleen door op het hoogste niveau samen te werken, zouden ze over deze kloof kunnen komen. Ze waren er bijna.. bijna.. Piet-Hein, de voorste van het stel, reikte naar de rand van de afgrond. Deze greep moest goed gaan. Als Piet-Hein mis zou grijpen, zou alles verloren zijn. Als hij mis zou grijpen, zou iedereen in de afgrond vallen en zou alles verloren zijn. Terwijl een zweetdruppeltje de kruin van Piet-Hein verliet, greep hij inspannend naar de rand van de afgrond.
Hij greep mis. Iedereen viel en alles was ten einde. Eind slecht, al slecht. Einde verhaal.
Klik hier als je werkzoekende bent en op zoek bent naar een baan die bij je past.
Klik hier als je opdrachtgever bent en op zoek bent naar (een) medewerker(s).
